Så har det skjedd
att, veikingane har kome seglande, tøffande, drivande inn
til hamn på øya vår, stige i land og lagt att
opplevingar, erfaringar og pengar.
For ei lita øy med
knappe 70 fastbuande, er eit slikt arrangement eit
krafttak på meir enn ein måte. Det er ein økonomisk
risiko for dei som står for innkjøp og elles tek på seg
utgiftene, og det er ei mobilisering av arbeidsinnsats
som ein berre kan beundre. Her må det leggast til at vi
er så heldige at vi har ein del menneske med ulik
tilknyting til Svanøy, som stiller opp til liks med dei
fastbuande. Utan desse hadde vi ikkje kunne teke imot så
mange gjester.
Vi har ikkje noko tal
på kor mange som gjesta øya vår i helga, og som skulle
mettast og leskast det døgnet veikingane låg ved land med
flåten sin. Og veret som alltid er ei kjelde til uro på
førehand, var denne gongen maksimalt på arrangørane si
side. Ikkje i vår mest optimistiske stunder hadde vi
forventa at så mange skulle komme.
Dette førte til at
dei som skulle halde vakt, måtte vakte fleire og med eit
skarpare blikk, Dei som skulle lage maten , måtte få
grillane til å steike raskare. Øltapparane måtte få ølet
til å renne hurtigare ned i glasa, og dei som skulle komme
med forsyningar måtte springe stadig fortare. Berre Nybø
Band kunne halde ei meir melodiøs takt. Så kan det vel
hende at nokre av gjestene våre måtte vente litt på mat og
drikke, eller at dei opplevde noko av stressnivået her.
Men vi håpar og trur, at dei fleste kjende seg velkomne
og godt teke vare på.
Veikingkonvoien er
utkantpolitikk i praksis. For Svanøy betyr dette besøket
ei naudsynt styrking av økonomien til Svanøy Handel i
tillegg til dei opplevingane vi får med oss.
Det er difor på sin
plass å rette ei takk til dei som står bak konvoien og til
alle dei som la turen til Svanøy. Vi håpar besøket ga
meirsmak.
Takk fortener også
alle oss som gjorde arrangementet muleg. Dette var endå
eit døme på samhaldet og pågangsmotet på øya. Eg veit også
at slikt gjev næring til håpet om eit liv også i framtida
for dette vesle øysamfunnet.
Velkommen att eit
anna år veikingar, til ei framleis blømande øy.
|